Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

dinsdag 27 januari 2015

Surfles. Column 2015-3 voor Contact

Column voor de Zutphen editie van Contact. Gepubliceerd 22 januari 2015. 


Hier in Perú is het zomer en wordt het met de dag warmer. Op vakantie gaan is meestal geen optie in Perú. Zeker niet als je met 13 andere kinderen in een kindertehuis woont. Dan behoort een dag uit al niet meer tot de mogelijkheden. En dan zijn twee maanden zomervakantie ineens wel heel erg lang. Gelukkig voor de 14 jongens in het tehuis is er een surfschool in Huanchaco die ze gratis surfles geeft en waar ze gratis het materiaal kunnen gebruiken. De jongens vinden het geweldig en als echte surfdudes lopen ze naar het strand met de surfplanken en proberen ze in het water op de planken te staan, wat ze best goed afgaat. Ik ga graag mee. Niet om te surfen, maar om foto’s te maken. Voor ik weg ga zal ik de foto´s ergens laten afdrukken zodat ze allemaal wat stoere surffoto’s hebben om in de slaapkamers te hangen. In elke kamer slapen ze met vier jongens, dus het is leuk om wat persoonlijks aan de kale muren te hebben. 
Buiten het werk in het kindertehuis doe ik natuurlijk ook van alles. Ik ga graag naar de stad Trujillo wat een mooi historisch centrum heeft. Buiten de stad zijn de Huaca de Luna y Sol, de tempels van de maan en zon van de Moche cultuur. Ook de eeuwenoude stad Chan Chan ligt hier dichtbij. Perú is vooral bekend om de Inca cultuur, maar de Moches leefden ver voor die tijd. Qua natuur is het hier in de woestijn vooral zand en zee. En elke avond de mooiste zonsondergang die ik ooit ergens heb gezien. Ik heb hier ook veel leuke mensen ontmoet. En met een aantal van hen beland ik op een zaterdagavond in de stad Trujillo om een drankje te drinken. In een bar raak ik in gesprek met Janeth, een hele leuke en vrolijke Peruaanse. Als ik vertel dat ik uit Nederland kom vertelt ze mij dat ze een paar jaar in de Achterhoek heeft gewoond. ‘Ik ging altijd graag naar Zutphen’ zegt ze zonder dat ik haar heb verteld dat ik daar woon. Ik wil het eerst niet geloven, maar ze kan echt veel vertellen over Zutphen. De Walburgkerk, de IJssel en zelfs Droge Nap kent ze. Als ik een foto op mijn telefoon van mijn huis laat zien kan ze precies vertellen waar het is. Aan het water bij een parkeerplaats. Ongelooflijk. We besluiten nog eens af te spreken en worden vrienden op Facebook. En de volgende dag plaatst ze een foto op mijn Facebook van haarzelf in het beeld van Droge Nap. Het duurt lang voor ik kan stoppen met lachen. Ik dacht even van Droge Nap verlost te zijn. Maar zelfs meer dan 10.000 kilometer van Zutphen weet hij me nog te vinden…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten