Poollicht. Column 2014-37 voor Contact

Vrijdagmorgen, vlak voor het weekend. Een vrij weekend en wat keek ik er naar uit! Een mooi Zutphens weekend, met kunst en cultuur op de open monumentendag en vrolijke muziek op de dweildag. Geen enkele reden dus om het mooie Zutphen te verlaten. En dat was ik ook niet van plan. Tot ik het bericht las dat die nacht het zeer goed mogelijk was dat er poollicht te zien zou zijn in Nederland. Nou heeft een ieder zo z’n dromen. Een grote droom van mij is het poollicht zien. Als het een droom is om een bepaalde berg ergens ver weg te zien dan is dat een kwestie van sparen, reis boeken en gaan. En die berg bekijken en beklimmen. Poollicht laat zich niet leiden, is niet voorspelbaar. Die ene keer per decennium dat er een realistische kans is op poollicht in Nederland moet ik niet in Zutphen zijn, dat wist ik meteen. Prachtig die lichten van onze Hanzestad, maar erg poollicht-verpestend. Na een korte zoektocht op internet sprong ik in mijn auto, op weg naar het hoge noorden om daar op de boot te stappen naar Ameland. Toch zo’n 200 kilometer dichter naar het noorden en wat is het er donker ’s avonds! Op de huurfiets verkende ik het eiland naar een goede plek om veilig in het donker te kunnen zitten om het kleurrijke schouwspel te kunnen aanschouwen waar ik al zo lang over droomde. Daarna wat eten en drinken en ondertussen internet zeer goed in de gaten houden. Wel of niet? Er was geen vuiltje aan de lucht. En ook geen wolkje. Het zag er dus naar uit dat ik mijn droom waar zou gaan maken. Spannend. Tegen 22:00 uur stapte ik op mijn huurfietsje naar het strand. Na zo’n 20 minuten was ik er. Camera klaarmaken en ogen laten wennen aan het duister. Ik keek uit over zee, het geluid was fascinerend. Boven zee stond in sterren De Grote Beer. De lucht zag er wat anders uit dan anders en met de camera lukte het mij om wat poollicht vast te leggen. Maar camera’s registreren beelden anders dan het menselijk oog, dus de eerlijkheid gebied mij te schrijven dat ik het zelf niet heb gezien. Na drie uur op het strand gezeten te hebben werd het steeds bewolkter en was de kans verkeken om nog poollicht te zien. Op naar bed dus, waar ik te moe was om te dromen, maar heerlijk heb geslapen. Na een uitgebreid ontbijt in het prachtige pensionnetje bij zeer vriendelijke mensen werd het tijd om het vasteland weer op te zoeken. Op de boot genoot ik van de overtocht. Jammer dat het poollicht zich niet liet zien, maar wat was het heerlijk om op Ameland te zijn. En bij thuiskomst kon ik nog even de Zutphense binnenstad in, vol met vrolijke muziek en dweilorkesten, om een dag later op zondag de monumenten te kunnen bezoeken. En dromen blijf ik doen… Wie weet, ooit op een dag…