Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

dinsdag 14 oktober 2014

Brief aan Máxima. Zwarte Piet



                                                                            Zutphen, 14 oktober 2014


Beste Koningin Máxima,

Wat dacht u, toen u tijdens uw inburgeringscursus over Sinterklaas en Zwarte Piet hoorde? "Wat een idioten, wil ik in dat land wel wonen?" Of vond u het wel een leuke traditie? U bent er niet mee opgegroeid, dus u kijkt er vast heel anders tegen aan dan ik. Ik ben hier geboren en getogen. Ik heb liedjes gezongen, mijn schoentje met een wortel erin voor de centrale verwarming gezet, gedanst met Zwarte Piet en bij de Sint op schoot gezeten. Als ik een Amerikaanse kerstfilm zie dan vind ik de Kerstman met zijn kabouters en vliegende rendieren een belachelijke verschijning. Maar ja, dat komt omdat ik er niet mee opgegroeid ben. Zoals u niet met onze goedheiligman bent opgegroeid.

In uw functie omschrijving staat waarschijnlijk beschreven dat uw kinderen moeten opgroeien met Hollandse tradities. En dus heeft u ze vast samen met uw echtgenoot alle Sinterklaas liedjes geleerd en kijkt u met het hele gezin het Sinterklaasjournaal.

Sinterklaas komt elk jaar met zijn boot in een andere stad aan. Eigenlijk hetzelfde wat u ook doet met Koningsdag. En zowel u als Sinterklaas zijn overgeleverd aan de goedbedoelde grillen van de plaatselijke verenigingen. Liedjes, voorstellingen en rare activiteiten. Overal wordt van u en Sinterklaas verwacht dat u vriendelijk lachend meedoet en zeer geïnteresseerd bent. Sinterklaas zegt echter te oud te zijn om aan de activiteiten mee te doen en blijft lekker op de schimmel zitten. U moet daarentegen gewoon flink meedoen. Sinterklaas heeft een stel vrolijke Pieten bij zich, u altijd van die serieus kijkende beveiligers in een saai pak. Sinterklaas krijgt alleen tekeningen die na afloop de open haard in kunnen, u krijgt allerlei onbrandbare lelijke "kunstvoorwerpen" aangeboden. En de Pieten delen pepernoten uit, u moet ook nog de plaatselijke "delicatessen" proeven. Wie heeft het nou beter voor elkaar? Die Sinterklaas is zo gek nog niet...

Over uw beveiligers is nooit gezeur, echter over de Zwarte Pieten wel. Oorlogen om geloof en om grondgebied. Duizenden mensen sterven door Ebola. In Nederland is het gesprek van de dag of Zwarte Piet nog wel zwart mag zijn. Denkt u nu niet: "Wat een idioten, wil ik in dat land wel wonen?"

Ik heb jaren zwartgewerkt voor Sinterklaas. Anders kan ik het niet noemen, uw jongste dochter kan immers zomaar deze brief lezen. Tijdens het zwartwerken voelde ik mij nog steeds blond. Ik heb er nooit iemand pijn mee willen doen. Ik heb er wel een leuke dag voor kinderen van willen maken. Dat is altijd wel gelukt. Nou is vandaag bekend gemaakt dat in Gouda straks gele Kaaspieten en bruine Stroopwafelpieten zijn. Ik ben best bereid om het zwartwerken te veranderen in een ander kleurtje, maar ik weiger rond te lopen als kaas of als stroopwafel. Na jaren emancipatie wil ik niet als smakelijk hapje worden gezien. Wat dacht u toen u over deze Pieten hoorde? "Wil ik in dit land wel wonen?"

Heeft u het zwartwerken wel eens gedaan? Dat kan nu natuurlijk ook niet meer. Zullen we dit jaar dan maar samen blauw worden voor Sinterklaas? Ik weet wel een goede manier om blauw te worden... Dan kan ik u ook honderden redenen geven om in dit land te wonen.

Uw onderdaan,

Henrieke Schoonekamp

P.S: Als al die zwartwerkers er mee op moeten houden kunt u misschien voor een zacht prijsje hun kleding overnemen voor uw beveiligers. Staan zij er ook eens vrolijk bij.

zaterdag 11 oktober 2014

Niks. Column 2014-40 voor Contact

"In Zutphen is noooooit wat te doen!" Zomaar een gesprek tussen twee vrouwen dat ik in de supermarkt opving aan het begin van de avond, afgelopen zaterdag. Ik bleef nog even staan luisteren, al deed ik alsof ik zeer geïnteresseerd was in de verschillende soorten thee. "Ja, Zutphen is echt saai!" werd er geantwoord. Ik heb toen een bakje met lekkere thee gepakt en ben verder gelopen. 
Niks te doen in Zutphen. Echt wel!

Chocoladefestival, zomerfeesten, moederdagmarkt, goed geboerd, honingmarkt, kermis, wielerronde, monumentendag, brocante markt, kunstmarkt, live at the brons, pathfinderfestival en markt in mei. Als ik terugdenk tot mei zijn dit de feesten, festivals, markten en activiteiten in Zutphen die er te doen zijn geweest. En dan vergeet ik vast en zeker nog heel wat. Afgelopen weekend was er niks te doen dat op de borden stond aangegeven. Het was een gewoon weekend in Zutphen. Nou ja, gewoon... Ook afgelopen weekend was er natuurlijk weer van alles te doen. De musea waren geopend en er waren verschillende tentoonstellingen. Een stadswandeling door het centrum met of zonder gids of in een fluisterbootje over de Berkel varen. Er was de zaterdagmarkt en het was zaterdag prachtig weer om op één van de vele terrassen te zitten in het zonnetje. Of bij de waterwerken aan de Ijsselkade. Of om een stuk rondom Zutphen te fietsen. De Walburgkerk kan zeer regelmatig beklommen worden en er is altijd wel ergens muziek of een bijzondere tocht door of over Zutphen. En een dagje geen zin in cultuur of natuur? Dan de stad in en al winkelend geld uitgeven in één van de vele bijzondere, mooie winkels die er zijn. 
Eigenlijk had ik dit in de supermarkt tegen de twee vrouwen moeten zeggen. Maar ik zei niks. Ik wou namelijk heel erg graag naar huis die zaterdagavond. Er is zoveel te doen (geweest) in Zutphen de afgelopen tijd. Daar heb ik volop aan meegedaan en ik heb er de grootste lol gehad en mooie dingen gezien en lekkere dingen gegeten en gedronken. Fantastisch. Komende zondag is de Bokbierdag en ook daar heb ik weer heel veel zin in.

Ik ben thuisgekomen met de boodschappen en ik heb toen een flinke pot thee gezet. Daarna ben ik met een goed op de bank geploft. Stuk chocola (van het chocoladefestival) erbij. Gordijnen dicht, kaarsje aan en vergeten waar ik ben. Heerlijk lang lezen en verder niks doen. Zo fijn dat er eens "niks" te doen was in Zutphen!

woensdag 1 oktober 2014

Goed geboerde chocola. Column 2014-39 voor Contact

Er zijn van die dagen waar ik lang, heel lang van tevoren naar uitkijk. Afgelopen zondag was zon dag. Het Chocoladefestival was namelijk in Zutphen. Bij het binnenrijden van Zutphen zag ik het al een tijdje op de borden staan dat het Chocoladefestival er aan zou komen. Niet dat ik het zou vergeten, echt niet. Maar die borden maakten me er wel steeds op attent en zorgden ervoor dat ik zon beetje kwijlend in de auto of op de fiets zat. Chocola. Alle clichés zijn waar. Chocola is lekker, geeft een geluksgevoel. Chagrijnig? Chocola. Vrolijk? Chocola. Liefdesverdriet? Chocola. Verliefd? Chocola. Op de bank met een goed boek en thee? Chocola. Bijkletsen met vrienden? Chocola. Zomaar? Chocola. Dus die ene dag per jaar dat er een festival is met chocola, tja, dan sta ik klaar. En ik niet alleen, mijn hele goede vriendin ging graag mee. Er was bovendien nog een goede reden om de stad in te gaan, de markt Goed Geboerd was er weer.
Maar eerst naar het Chocoladefestival! We hebben echt ons best gedaan om ons in te houden. Wat was de verleiding groot om hele kramen mee naar huis te slepen! Uiteraard hebben we chocola gekocht, en ook geproefd! Een leuk jongetje gaf prachtige chocoladepaddestoeltjes weg en een aardige Belgische meneer liet ons ook proeven van een mooie schaal vol chocola. Er werd gekookt met chocola, zo konden we chocoladecake met courgettes proeven. Podia met muziek, prachtig weer, wat wil een mens nog meer? Nou, we hadden wel even de wens om weer kind te zijn toen we kinderen zagen verven met chocola op eetpapier en ze daarna hun kunstwerk met smaak opaten. Dat gaan we wel een keer doen als niemand kijkt.
De markt hebben we afgestruind, tot we bij de IJsselkade kwamen. En daar was de markt Goed Geboerd, waar ook weer veel te proeven was! Groenten kopen, pompoenen uitzoeken en het gewicht van een enorme pompoen raden. Bij elke kraam stond aangegeven hoe ver het bedrijf van Zutphen af is. Goed geboerd. Mooi en lekker door ondernemers uit de buurt. En dan wijst vriendin me op een doosje met visitekaartjes op een kraam. Prachtige kraam, hier uit de buurt. Maar het doosje met de visitekaartjes is overduidelijk van een groot commercieel bedrijf heel ver van Zutphen. Jammer dat ze dat niet bij lokale ondernemers laten drukkenzegt mijn vriendin. Ik ben het met haar eens. Goed Geboerd, de volgende keer niet alleen door lokale ondernemers, ook voor lokale ondernemers. Zou een mooi streven zijn.
Met een tas vol chocola en groenten kom ik thuis. Kan dit alsjeblieft elke week?

Mist. Column 2014-038 voor Contact.

Zaterdagochtend. Ik word wakker van een raar, schel geluid. Het duurt even voordat ik wakker genoeg ben om te beseffen dat het de wekker is die zoveel herrie maakt. Als ik met een klap op de wekker een eind maak aan het lawaai en ik mijn ogen wat opendoe ben ik ervan overtuigd dat ik een fout heb gemaakt bij het instellen van de wekker. Het is nog hartstikke donker buiten, het lijkt wel midden in de nacht! Echter als ik de tijd controleer op mijn horloge en telefoon besef ik dat het toch echt kwart voor zeven is. En dat nu dus echt de dagen korter en korter gaan worden. Hoewel ik niks liever wil dan nog uren slapen moet ik toch echt opstaan, ik heb namelijk een vroege afspraak in het westen. En dus zit ik even later aan het ontbijt, een beetje wakkerder dankzij de douche. Al voelt het in mijn hoofd nog wat mistig. En dan is het tijd om te gaan. Buiten is het gelukkig al licht. Ik loop naar de Houtwal waar de auto staat. Als ik langs de Vispoortgracht loop en opzij kijk naar het water en de rechtbank valt me op dat ik iets mis. Wat het is weet ik niet meteen, maar het uitzicht dat ik hier heb is niet zoals anders, het plaatje klopt niet. Ik sta stil en kijk nog eens goed. En dan ineens weet ik het, de Walburgkerk is verdwenen! Ik knipper eens flink met mijn ogen, maar ik zie het toch echt goed. De kerk die er gister nog stond, en die er al eeuwen staat is weg. Hoe kan dat nou, vreselijk! Op het moment dat ik mijn telefoon pak en de politie wil bellen om de vermissing van de Walburgkerk te melden trekt de mist in mijn hoofd een beetje op en begrijp ik wat er aan de hand is. Mist. Mist om de kerk. Mist waardoor de hele toren uit het zicht verdwijnt. Ik verwonder me nog even over het nieuwe tijdelijke stadsaanzicht en rijd dan weg, via de brug Zutphen uit. En daar is het echt heel mistig. Op wegen waar ik honderden, misschien wel duizenden keren gereden heb ken ik nu ineens de weg niet meer. Bochten zie ik pas op het laatste moment, evenals rotondes en hobbels in de weg. Geluiden klinken anders en het ruikt ook anders buiten. Een hele kleine wereld om mij heen. Voorzichtig, maar niet te voorzichtig rijd ik richting snelweg. Daar ziet de wereld er weer normaal uit en kan ik gewoon naar het westen rijden.
Als ik ’s avonds weer terugrijd naar Zutphen en bij Voorst de mooie, hoge toren van de Walburgkerk al zie zak ik tevreden weg in de autostoel. Niks mooier dan thuiskomen en de toren zien, dan weet ik dat ik thuis ben.

Poollicht. Column 2014-37 voor Contact

Vrijdagmorgen, vlak voor het weekend. Een vrij weekend en wat keek ik er naar uit! Een mooi Zutphens weekend, met kunst en cultuur op de open monumentendag en vrolijke muziek op de dweildag. Geen enkele reden dus om het mooie Zutphen te verlaten. En dat was ik ook niet van plan. Tot ik het bericht las dat die nacht het zeer goed mogelijk was dat er poollicht te zien zou zijn in Nederland. Nou heeft een ieder zo z’n dromen. Een grote droom van mij is het poollicht zien. Als het een droom is om een bepaalde berg ergens ver weg te zien dan is dat een kwestie van sparen, reis boeken en gaan. En die berg bekijken en beklimmen. Poollicht laat zich niet leiden, is niet voorspelbaar. Die ene keer per decennium dat er een realistische kans is op poollicht in Nederland moet ik niet in Zutphen zijn, dat wist ik meteen. Prachtig die lichten van onze Hanzestad, maar erg poollicht-verpestend. Na een korte zoektocht op internet sprong ik in mijn auto, op weg naar het hoge noorden om daar op de boot te stappen naar Ameland. Toch zo’n 200 kilometer dichter naar het noorden en wat is het er donker ’s avonds! Op de huurfiets verkende ik het eiland naar een goede plek om veilig in het donker te kunnen zitten om het kleurrijke schouwspel te kunnen aanschouwen waar ik al zo lang over droomde. Daarna wat eten en drinken en ondertussen internet zeer goed in de gaten houden. Wel of niet? Er was geen vuiltje aan de lucht. En ook geen wolkje. Het zag er dus naar uit dat ik mijn droom waar zou gaan maken. Spannend. Tegen 22:00 uur stapte ik op mijn huurfietsje naar het strand. Na zo’n 20 minuten was ik er. Camera klaarmaken en ogen laten wennen aan het duister. Ik keek uit over zee, het geluid was fascinerend. Boven zee stond in sterren De Grote Beer. De lucht zag er wat anders uit dan anders en met de camera lukte het mij om wat poollicht vast te leggen. Maar camera’s registreren beelden anders dan het menselijk oog, dus de eerlijkheid gebied mij te schrijven dat ik het zelf niet heb gezien. Na drie uur op het strand gezeten te hebben werd het steeds bewolkter en was de kans verkeken om nog poollicht te zien. Op naar bed dus, waar ik te moe was om te dromen, maar heerlijk heb geslapen. Na een uitgebreid ontbijt in het prachtige pensionnetje bij zeer vriendelijke mensen werd het tijd om het vasteland weer op te zoeken. Op de boot genoot ik van de overtocht. Jammer dat het poollicht zich niet liet zien, maar wat was het heerlijk om op Ameland te zijn. En bij thuiskomst kon ik nog even de Zutphense binnenstad in, vol met vrolijke muziek en dweilorkesten, om een dag later op zondag de monumenten te kunnen bezoeken. En dromen blijf ik doen… Wie weet, ooit op een dag…

Kermis. Column 2014-36 voor Contact

Afgelopen week stond ik met mijn autootje stil in de Hoven voor de verkeerslichten. Al wachtend op het groene licht staarde ik naar de overkant van de IJssel, naar Zutphen. Ik droomde een beetje weg en ineens viel me iets op. Ik zat rechtop in de auto en keek niet meer naar het verkeerslicht maar alleen nog naar de overkant. De skyline van Zutphen was veranderd! Ineens was er een zesde toren! Ik telde nog eens, maar kwam echt op zes torens uit. Maar toen ik beter keek zag ik dat nummer zes het geen toren was, maar een lang raar ding met een breder uiteinde.
Daar moest ik meer van weten! Dankzij luid getoeter achter mij wist ik dat het groen was en ik dus via de IJsselbrug Zutphen weer in kon rijden. Ik parkeerde mijn auto op de Martinetsingel en zag vanaf daar ook een extra toren in de lucht. Toen ik beter keek zag ik dat er enkele benen uitbungelden. En ineens wist ik het weer. Kermis in de stad! Nieuwsgierig geworden naar het sky-line veranderende apparaat liep ik de kermis op. Harde muziek, felle kleuren en zoete geuren. Machines met wonderlijke namen zag ik er staan en ik hoorde galmende stemmen uit de kassahokjes. Halverwege zag ik ook de wonderlijke paal staan die ik in de Hoven al zag. Een lange paal met aan de uiteinden stoeltjes waarin mensen kunnen zitten. Nou kan ik hier een heel stoer verhaal vertellen dat ik zonder angst rechtstreeks naar de kassa ben gelopen, een kaartje heb gekocht en dat ik zonder vrees in het stoeltje heb plaatsgenomen waarna ik zonder misselijk te worden mijzelf heb rond laten draaien en dat ik bovenin enorm heb genoten van het prachtige uitzicht. De waarheid is echter dat ik niet misselijk ben geworden omdat ik voor geen goud in zo’n apparaat durf te stappen. Diep respect voor allen die dat wel gedaan hebben, ik werd al bang bij het kijken alleen…
Gelukkig was er afgelopen weekend nog een prachtig evenement in Zutphen. Live at the Brons. Muziek, dans, workshops, hapjes en drankjes. Het was weer mooi opgezet en de sfeer was fantastisch! Gewoon lekker rustig genieten van alles wat er was met leuke mensen. En dat zonder stalen zenuwen nodig te hebben. Het was weer een mooi weekend! En ik kijk nu alweer uit naar het komende weekend. Open monumentendag en de dweildag. Tot dan?