Blogs over mijn werk bij de politie en mijn leventje in Zutphen. En af en toe een nooit-verstuurde brief aan Máxima.
woensdag 18 juni 2014
Brief aan Máxima. Oranje kleedkamer
dinsdag 17 juni 2014
Muggen. Column 2014-24 voor Contact
Na een hele lange dag werken fiets ik naar huis. Het was zo’n dag waar geen eind aan leek te komen, ik had het gevoel dat iemand steeds de klok terugzette. Uiteindelijk was het dan toch tijd om af te sluiten en om naar huis te gaan. Al gapend zit ik op de fiets naar huis. Of het door het warme weer komt of door de lange dag werken weet ik niet, maar ik ben echt moe. Net op het moment dat ik door een dikke zwerm muggen heen fiets moet ik gapen.Bah! M’n mond vol met mug! Ik stap van de fiets af en spuug alle muggen uit. Echt vies! Snel fiets ik door, m’n lippen stijf op elkaar. Eenmaal thuis verruil ik de warme kleren van het werk voor een korte broek en shirt. En daarna maak ik wat te eten klaar. Iets zonder muggen.Tijdens de afwas besluit ik die avond niks anders te doen dan met een goed boek op de bank te ploffen. Ik schenk een koel glas drinken in en zet de televisie aan. Even het journaal kijken, languit liggend op de bank, het boeknaast me. De vermoeidheid slaat toe…
Het volgende moment hoor ik ineens gezoem. Ik kan het geluid niet meteen plaatsen. Dan realiseer ik me dat ik in slaap ben gevallen op de bank. Ik doe mijn ogen open en zie dat het buiten al donker is, de woonkamer wordt enkel verlicht door de televisie. Ik heb jeuk op mijn armen en benen. En ineens weet ik ook waar dat gezoem vandaan komt: muggen! Door de open ramen konden ze massaal naar binnen vliegen en ongestoord het bloed uit mijn lijf slurpen terwijl ik sliep. Ik sta op van de bank, doe het licht aan en snel het raam dicht. Op het moment dat ik mezelf in de spiegel bekijk zie ik heel veel rode bulten, ook in mijn gezicht. Ik vervloek de muggen, wens ze heel veel lelijks toe en gebruik wat woorden die ongeschikt zijn voor in deze krant.
Iemand heeft me eens uitgelegd wat het nut is van een mug. De mug is voer voor de vogels, de muggenlarven in het water zijn voer voor de vissen. Zonder muggen zouden vissen en vogels het een stuk moeilijker hebben. Terwijl ik de muggenbulten op mijn lijf tel en er een kruisje met mijn nagel in druk tegen de jeuk voel ik me heel erg onderaan de voedselketen staan. Ik hoop dat de vogels en vissen wat meer gaan eten. Ik zal voortaan met mijn kaken stijf op elkaar fietsen en muggen uit de lucht happen overlaten aan de vogels. Die spugen ze niet meer uit waardoor ze later nog eens wraak kunnen nemen…
donderdag 12 juni 2014
Brief aan Máxima. WK voetbal.
Oranje. Column 2014-23 voor Contact
woensdag 4 juni 2014
Avondvierdaagse. Column 2014-22 voor Contact
‘Ik heb een pooooootje met vet! Al op de taaaaafel gezet! Ik heb een potje potje potje potje vehehet al op detaaaaafel gezet!’
Ik krijg het lied niet uit mijn hoofd sinds de avondvierdaagse deze week weer van start is gegaan. Rond kwart voor zes zie ik ouders op de fiets haasten om op tijd op de speelweide bij de Gerard Doustraat te zijn, kinderen achterop de fiets of ernaast op een eigen fietsje. De kinderen allemaal gekleed in dezelfde gekleurde hesjes van school of de sportvereniging.
Mijn hele basisschooltijd heb ik de avondvierdaagse gelopen, acht keer in totaal. Ik herinner me nog goed hoe we thuis snel moesten eten om op tijd op de speelweide te zijn. Op de speelweide was het de kunst om mijn klas te zoeken. De basisschool waar ik op zat liep destijds in blauwe hesjes, dus dat was even zoeken. Als we elkaar gevonden hadden konden we van start gaan. We moesten netjes naast elkaar lopen, want daar was een prijs mee te winnen. Heel veel liedjes hebben we gezongenonderweg; over het hondje van de bakker, cowboy Billie Boem en een tante uit Marokko. En uiteraard het potje met vet… Ik vond het altijd geweldig. Het hoogtepunt en tevens fysiek dieptepunt was de fietsbrug naarWarnsveld. Niet te doen met kleine kleuterbeentjes.Tijdens de tocht kijken of er bekenden langs de weg stonden, ondertussen sabbelend aan een zakdoek over een halve sinaasappel met een pepermuntje ertussen (wie heeft dat toch ooit verzonnen…). Op donderdag kwam na een korte route de beloning: de medaille! Of een cijfertje om op de medaille te klemmen. En daarna de intocht door de binnenstad. De muziek liep mee en langs de kant stond familie van wie ik een bloemenslinger om mijn nek gehangen kreeg.
Ik loop al jaren niet meer mee. Echter dit jaar heb ik de afgelopen twee maanden elke week wel een vierdaagse gelopen. Niet vrijwillig, maar in een half jaar tijd zijn er namelijk twee fietsen van mij gestolen in Zutphen. Dus ja, daarmee was ik veroordeeld om mij te voet door Zutphen en ook Warnsveld te verplaatsen. Ik moest even sparen voor een fiets waarmee ik me weer door Zutphen kon voortbewegen, maar nu ik die fiets gevonden hebben ik voorlopig wel uitgewandeld. Dat neemt niet weg dat ik zeker bij de intocht van de avondvierdaagse zal gaan kijken, dat wil ik niet missen. Ik fiets er wel heenmaar stap niet van de fiets af, ik ben veel te bang dat ook deze gestolen wordt. Na de avondvierdaagse naar huis moeten lopen zonder fiets en zonder medaille, nee ik moet er niet aan denken…
Meimarkt. Column 2014-21 voor Contact
Zondagochtend. Niet wakker worden van de wekker, maar gewoon wakker worden omdat ik mijn slaap uit heb. En wakker worden omdat het zonnetje al zo lekker schijnt en de vogels zich laten horen. Fris en fruitig stap ik mijn bed uit, ik ben helemaal klaar voor een leuke zondag! Wat ik deze zondag ga doen weet ik al. Op naar de Meimarkt in Zutphen. Portemonnee mee en lekker langs alle kramen slenteren. Het is druk op de markt, ik ben duidelijk niet de enige die dit idee had. Gelukkig maar, mede dankzij het stralende zonnetje is er een gezellige sfeer op de markt. En wat zijn er veel kramen met leuke dingen! Kleding, etenswaren, dingetjes voor in huis of de tuin. Ik herinner me nog dat ik als kind tijdens de meimarkt met mijn ouders op de rommelmarkt op deBarlheze heb gestaan. Wanneer het was weet ik niet meer, maar ik weet nog wel dat ik hoopte heel veel te verkopen zodat ik beeldjes van schildpadjes kon kopen die ik toen spaarde en op de markt had gezien. En een roze petje.
Ook nu weer heel veel leuke kramen met zeer uiteenlopende artikelen. Bijna alles is er wel te krijgen.Mijn zonnebril ben ik vergeten en ik zie voor een leuk prijsje een nieuwe. Ik koop de zonnebril en zet deze meteen op mijn neus. En dan vervolg ik mijn tocht weer langs alle kleurrijke kramen, in het zonnetje tussen de vele mensen. Wat ik het leukst vind om naar te kijken en vooral luisteren zijn de standhouders die geweldig goed hard kunnen praten en op een snelle, leuke manier alles kunnen verkopen. Diep respect heb ik voor deze verkopers, ze zijn in staat om mij hondenbrokken voor een konijn te verkopen. Geweldig om te zien en horen. Ik kom veel bekenden tegen en uiteraard wordt het ook tijd voor een drankje op een terrasje. Dat valt nog niet mee, alle stoelen zijn bezet. Dan maar staan met een drankje, ook niks mis mee. En eigenlijk valt er zo ook veel meer te kijken. Wat een heerlijke zonnige, gezellige zondag!Zo mogen er nog vele volgen deze lente en zomer. Ongemerkt wordt het best laat en als de zon gaat zakken wordt het tijd om naar huis te gaan.
Terwijl ik deze column schrijf komt het buiten met bakken de lucht uit en lijkt de zonnige zondag van de meimarkt ineens heel ver weg. Om het zonnigeMeimarkt gevoel terug te krijgen zet ik de nieuwe zonnebril op mijn hoofd en zet een zomers muziekje op.De regen hoor en zie ik zo niet meer… Is het alweer ZONdag?