Blogs over mijn werk bij de politie en mijn leventje in Zutphen. En af en toe een nooit-verstuurde brief aan Máxima.
woensdag 31 december 2014
zondag 28 december 2014
Guus. Column 2014-50 voor Contact
zaterdag 6 december 2014
Kerstsfeer. Column 2014-49 voor Contact
Hoor wie klopt daar... Column 2014-48 voor Contact
Sinterklaas. Column 2014-47 voor Contact
woensdag 19 november 2014
Brief aan Máxima. Laptop
dinsdag 18 november 2014
Donker. Column 2014-46 voor Contact
dinsdag 11 november 2014
Sint Maarten. Column 2014-45 voor Contact
woensdag 5 november 2014
Herfst. Column 2014-44 voor Contact
Marstunnel. Column 2014-43 voor Contact
Zonsondergang. Column 2014-42 voor Contact
Bokbierdag. Column 2014-41 voor Contact
dinsdag 14 oktober 2014
Brief aan Máxima. Zwarte Piet
Zutphen, 14 oktober 2014
Beste Koningin Máxima,
Wat dacht u, toen u tijdens uw inburgeringscursus over Sinterklaas en Zwarte Piet hoorde? "Wat een idioten, wil ik in dat land wel wonen?" Of vond u het wel een leuke traditie? U bent er niet mee opgegroeid, dus u kijkt er vast heel anders tegen aan dan ik. Ik ben hier geboren en getogen. Ik heb liedjes gezongen, mijn schoentje met een wortel erin voor de centrale verwarming gezet, gedanst met Zwarte Piet en bij de Sint op schoot gezeten. Als ik een Amerikaanse kerstfilm zie dan vind ik de Kerstman met zijn kabouters en vliegende rendieren een belachelijke verschijning. Maar ja, dat komt omdat ik er niet mee opgegroeid ben. Zoals u niet met onze goedheiligman bent opgegroeid.
In uw functie omschrijving staat waarschijnlijk beschreven dat uw kinderen moeten opgroeien met Hollandse tradities. En dus heeft u ze vast samen met uw echtgenoot alle Sinterklaas liedjes geleerd en kijkt u met het hele gezin het Sinterklaasjournaal.
Sinterklaas komt elk jaar met zijn boot in een andere stad aan. Eigenlijk hetzelfde wat u ook doet met Koningsdag. En zowel u als Sinterklaas zijn overgeleverd aan de goedbedoelde grillen van de plaatselijke verenigingen. Liedjes, voorstellingen en rare activiteiten. Overal wordt van u en Sinterklaas verwacht dat u vriendelijk lachend meedoet en zeer geïnteresseerd bent. Sinterklaas zegt echter te oud te zijn om aan de activiteiten mee te doen en blijft lekker op de schimmel zitten. U moet daarentegen gewoon flink meedoen. Sinterklaas heeft een stel vrolijke Pieten bij zich, u altijd van die serieus kijkende beveiligers in een saai pak. Sinterklaas krijgt alleen tekeningen die na afloop de open haard in kunnen, u krijgt allerlei onbrandbare lelijke "kunstvoorwerpen" aangeboden. En de Pieten delen pepernoten uit, u moet ook nog de plaatselijke "delicatessen" proeven. Wie heeft het nou beter voor elkaar? Die Sinterklaas is zo gek nog niet...
Over uw beveiligers is nooit gezeur, echter over de Zwarte Pieten wel. Oorlogen om geloof en om grondgebied. Duizenden mensen sterven door Ebola. In Nederland is het gesprek van de dag of Zwarte Piet nog wel zwart mag zijn. Denkt u nu niet: "Wat een idioten, wil ik in dat land wel wonen?"
Ik heb jaren zwartgewerkt voor Sinterklaas. Anders kan ik het niet noemen, uw jongste dochter kan immers zomaar deze brief lezen. Tijdens het zwartwerken voelde ik mij nog steeds blond. Ik heb er nooit iemand pijn mee willen doen. Ik heb er wel een leuke dag voor kinderen van willen maken. Dat is altijd wel gelukt. Nou is vandaag bekend gemaakt dat in Gouda straks gele Kaaspieten en bruine Stroopwafelpieten zijn. Ik ben best bereid om het zwartwerken te veranderen in een ander kleurtje, maar ik weiger rond te lopen als kaas of als stroopwafel. Na jaren emancipatie wil ik niet als smakelijk hapje worden gezien. Wat dacht u toen u over deze Pieten hoorde? "Wil ik in dit land wel wonen?"
Heeft u het zwartwerken wel eens gedaan? Dat kan nu natuurlijk ook niet meer. Zullen we dit jaar dan maar samen blauw worden voor Sinterklaas? Ik weet wel een goede manier om blauw te worden... Dan kan ik u ook honderden redenen geven om in dit land te wonen.
Uw onderdaan,
Henrieke Schoonekamp
P.S: Als al die zwartwerkers er mee op moeten houden kunt u misschien voor een zacht prijsje hun kleding overnemen voor uw beveiligers. Staan zij er ook eens vrolijk bij.
zaterdag 11 oktober 2014
Niks. Column 2014-40 voor Contact
woensdag 1 oktober 2014
Goed geboerde chocola. Column 2014-39 voor Contact
Mist. Column 2014-038 voor Contact.
Als ik ’s avonds weer terugrijd naar Zutphen en bij Voorst de mooie, hoge toren van de Walburgkerk al zie zak ik tevreden weg in de autostoel. Niks mooier dan thuiskomen en de toren zien, dan weet ik dat ik thuis ben.
Poollicht. Column 2014-37 voor Contact
Kermis. Column 2014-36 voor Contact
Daar moest ik meer van weten! Dankzij luid getoeter achter mij wist ik dat het groen was en ik dus via de IJsselbrug Zutphen weer in kon rijden. Ik parkeerde mijn auto op de Martinetsingel en zag vanaf daar ook een extra toren in de lucht. Toen ik beter keek zag ik dat er enkele benen uitbungelden. En ineens wist ik het weer. Kermis in de stad! Nieuwsgierig geworden naar het sky-line veranderende apparaat liep ik de kermis op. Harde muziek, felle kleuren en zoete geuren. Machines met wonderlijke namen zag ik er staan en ik hoorde galmende stemmen uit de kassahokjes. Halverwege zag ik ook de wonderlijke paal staan die ik in de Hoven al zag. Een lange paal met aan de uiteinden stoeltjes waarin mensen kunnen zitten. Nou kan ik hier een heel stoer verhaal vertellen dat ik zonder angst rechtstreeks naar de kassa ben gelopen, een kaartje heb gekocht en dat ik zonder vrees in het stoeltje heb plaatsgenomen waarna ik zonder misselijk te worden mijzelf heb rond laten draaien en dat ik bovenin enorm heb genoten van het prachtige uitzicht. De waarheid is echter dat ik niet misselijk ben geworden omdat ik voor geen goud in zo’n apparaat durf te stappen. Diep respect voor allen die dat wel gedaan hebben, ik werd al bang bij het kijken alleen…
Gelukkig was er afgelopen weekend nog een prachtig evenement in Zutphen. Live at the Brons. Muziek, dans, workshops, hapjes en drankjes. Het was weer mooi opgezet en de sfeer was fantastisch! Gewoon lekker rustig genieten van alles wat er was met leuke mensen. En dat zonder stalen zenuwen nodig te hebben. Het was weer een mooi weekend! En ik kijk nu alweer uit naar het komende weekend. Open monumentendag en de dweildag. Tot dan?
maandag 8 september 2014
Brief aan Máxima. Boer Tom
vrijdag 5 september 2014
Brocante Markt. Column 2014-35 voor Contact
Houtwal. Column 2014-34 voor Contact
“Dan kom ik morgenmiddag bij je langs!” Aan de telefoon is een vriendin die ver weg woont en die ik lang niet heb gezien. Ik zeg dat ik dat heel gezellig vind en dat ze me even moet bellen vijf minuten voordat ze er is. Ze zegt dat ze dat zal doen en we hangen op.
De volgende dag haal ik wat lekkers in huis bij de bakker en zorg voor een goede bak koffie. Huis aan kant, ik ben klaar voor het bezoek. Ik plof op de bank neer met een goed boek en vergeet alles om me heen tot ik opschrik van de telefoon. “Ik ben er bijna, waarom moet ik je eigenlijk daarvoor bellen?” hoor ik mijn vriendin zeggen aan de andere kant van de lijn. Ik geef geen antwoord en zeg dat ik haar zo zie. Ik hang op, leg m’n boek aan de kant, pak m’n portemonnee en loop de deur uit naar deparkeerplaats op de Houtwal. Ik koop een kaartje bij een parkeerautomaat en wacht geduldig tot ik de auto van m’n vriendin zie. Ondertussen kijk ik om me heen. Wat een zooitje is het hier eigenlijk. Lege verpakkingen van etenswaren en flesjes drinken liggen op de parkeerplaatsen. Op meerdere plekken hebben mensen de inhoud van hun asbak leeggegooid. Ik snap echt nietwaarom iemand zo het afval van zich afgooit als er ookprullenbakken zijn. Althans… Ik kijk eens goed om me heen en dan valt me op dat er geen prullenbak te bekennen is. Ja, achter de camperplaatsen, maar daar komen gewone parkeerders niet in de buurt. Geen prullenbak is zeker geen reden om afval op straat te gooien, maar het verklaart het afval wel. Waarom staat hier geen prullenbak? En terwijl ik om me heen kijk valt me nog wat op. Er staan namelijk vier parkeerautomaten op dat hele kleine stukje Houtwal. Vier van die dure machines. Ongelooflijk. Ineens snap ik ook waarom het tarief voor parkeren op de Houtwal elk jaar verhoogd wordt. Voordat die vier automaten terugverdiend zijn…
Als ik de auto zie aankomen van m’n vriendin loop ik naar haar toe over de weg. Zwaaiend loop ik haar tegemoet, tot ik m’n enkel verzwik en op de straat val. Al wrijvend over mijn pijnlijke enkel zie ik dat het geen wonder is dat ik hier lig. De weg om de parkeerplaatsen mag amper nog een weg genoemd worden, het zit vol met diepe gaten. Ik sta op en strompel al wapperend met het gekochte parkeerkaartje naar m’n vriendin toe die inmiddels geparkeerd heeft. “Wat doe jij nou?” vraagt ze verbaasd. Ik zeg dat ik al een kaartje voor haar gekocht heb. Waar ik woon mag ze niet parkeren, da’s voor vergunninghouders. En dat mensen die mij willen bezoeken geld moeten betalen, dat voelt niet goed. Dus daarom geef ik haar het kaartje.
De volgende keer wil ik graag waar voor mijn geld. Schone parkeerplaatsen waar afvalbakken staan. Geen gaten in de weg. Of is de Houtwal voor de gemeente Zutphen een Goudwal waar niet in geïnvesteerd wordt, enkel geïncasseerd?