Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

woensdag 18 december 2013

Column 13 voor Contact: Peru.


Ik heb Zutphen al een tijdje niet gezien.... Ik ben namelijk tijdelijk in Peru om te werken in een kindertehuis in het dorpje Huanchaquito in het noorden van Peru, aan de kust, in de woestijn. Al heel lang is dat mijn droom om te doen. En nu had ik de gelegenheid om deze droom te laten uitkomen. Geen IJsselbrug, wel een brug over een droge rivier. Geen Walburgkerk, wel een kleine kerk tegen de berg aan. Geen IJssel maar de Stille Oceaan. De markt is hier niet alleen op donderdag en zaterdag, maar elke dag. En in plaats van echt Zutphens hoor ik alleen maar Spaans om me heen. Heel wat anders dan het oude vertrouwde Zutphen dus.
Maar wel hartstikke leuk en heel bijzonder! Vooral het werken in het kindertehuis. Hier wonen 17 hele leuke jongetjes met een minder leuke achtergrond. Een aantal is letterlijk van de straat geplukt, ze hebben geen familie. Anderen komen uit hele armen gezinnen of zijn slachtoffer van (seksueel) geweld. Meerdere kinderen zijn verslaafd geweest. In het tehuis is ook niet veel. Het enige speelgoed dat ze hebben is een voetbal. De medewerkers behandelen de kinderen als hun eigen kind. Ze krijgen eten, aandacht, regelmaat, liefde en gaan naar school. Als vrijwilliger ben ik er in de ochtend en de middag tot begin van de avond. Ik help de kinderen met hun huiswerk, speel en klets met ze. Kerstkaarten voor familie of vriendjes hebben we gemaakt en kerstkaarten om te verkopen zodat er voor hen een kerstcadeautje gekocht kan worden. Daarvoor is geen geld. Alle jongens zijn hartstikke leuk. Ze hebben gewoon pech gehad dat ze in een sloppenwijk geboren zijn in plaats van in Zutphen bijvoorbeeld. En om met hen te mogen "werken" is zo bijzonder! Werken tussen aanhalingstekens, want het voelt niet als werk, ook al heb ik verplichtingen. Ik leer net zoveel van hen als zij van mij. Ik kan tegenwoordig ook voetballen...
Binnenkort weer terug naar Zutphen. De zomer is hier net begonnen, terug naar de kou dus. Ik zal alle 17 jongens missen! Velen van hen dromen ervan om een bekend voetballer te worden. "Dan kom ik in Nederland voetballen en jou opzoeken!" Meerdere malen is me dat beloofd. Niet raar opkijken dus als u me straks in Zutphen ziet voetballen. Ik moet m'n vaardigheden een beetje bijhouden, want over een paar jaar staan er een paar Peruaanse jongens op de stoep. Jongens die hun dromen hebben waargemaakt. Ik gun het ze zo en ik hoop dat ik ze dat heb meegegeven. Als je echt iets wilt dan kunnen dromen uitkomen. Mijn droom was om bij hen te zijn, dat is uitgekomen. En nu zijn ze voor altijd in mijn hart, niet alleen meer in mijn dromen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten