Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

donderdag 25 juli 2013

Column 4 voor Contact. Zomertijd


Zomertijd

Veel te vroeg, ver voor de wekker gaat, word ik wakker van de al brandende zon. Verder slapen is zinloos, al zou ik dat graag willen. Ik ben er principieel op tegen om wakker te worden voor de wekker gaat. Die dingen zijn niet voor niks uitgevonden. En voor de sier heb ik geen wekker gekocht. Dus om de werkloosheid van de wekker tegen te gaan slaap ik net zolang door totdat deze afgaat. En dan druk ik nog twee keer op snooze, zodat de wekker maximaal gebruikt wordt. En ik dus maximaal geslapen heb. Maar niet vandaag, veel te warm.
Douchen, tanden poetsen en naar beneden. Twee paar ogen kijken me vragend aan. Eten en koel water. En snel graag. Ik geef de konijnen brokjes, ververs het water en geef ze nieuw hooi. Ik heb wel medelijden met ze. Een dikke vacht hebben met dit warme weer lijkt me vreselijk. Voor mezelf een ontbijtje. En sterke koffie. Ik begin vandaag wel vroeger met werken, des te eerder ben ik thuis. Als ik klaar ben met werken ga ik lekker zwemmen in het Bronsbergenmeer besluit ik.
Ik rijd naar het werk en gelukkig is het rustig. Zo vroeg opstaan zonder het geluid van de wekker, dit wordt een lange dag. Zoveel mogelijk koffie dus. Aan het eind van de middag bel ik een vriendin en vraag of ze meegaat naar Bronsbergen. Zij kan ook wel wat verkoeling gebruiken en wil graag mee. Een uur later liggen we af te koelen in het meer. Lekker een stuk zwemmen, lekker fris. Opdrogen in de zon op de handdoek. Boekje erbij en een beetje bijkletsen in de nog flink brandende zon. De vermoeidheid slaat toe en ik voel me loom worden. Het volgende moment word ik wakker van de stem van m’n vriendin die vraagt of ik rood echt zo’n mooie kleur vind en op een kreeft wil lijken. In slaap gevallen en daarbij flink verbrand dus. Even afkoelen in het meer, omkleden en naar huis.
De volgende ochtend word ik wakker van het geluid van de wekker. Als ik deze uit wil zetten voel ik dat mijn verbrande arm de wekker net niet raken kan. De wekker gaat meedogenloos door, als een wraakactie op het wakker worden zonder wekker een dag eerder. Ik kom overeind, mep de wekker uit en val bijna mijn bed uit. Douchen, zelfs het water doet pijn op mijn verbrande rug. Uiteindelijk strompel ik naar beneden en zie hoe twee paar ogen mij meelijwekkend aankijken. Nog nooit een kreeft gezien zeker. Koffie dan maar… Het wordt weer een lange, warme dag. 

woensdag 10 juli 2013

Column 3 voor Contact


WOLF

Ik sta in de supermarkt me te bedenken wat ik ga koken vanavond. Ineens gaat mijn telefoon. Ik zie de naam van een vriendin in het scherm en ik pak op:
“Met Henrieke”
“Hoi met mij, wat ga je doen vanavond?”
“Ik ga naar grootmoeder.”
“Wat ga je daar doen?”
“Ik ga naar grootmoeder koekjes brengen.”
“Waar ga je dat doen?”
“Ik ga naar grootmoeder koekjes brengen in het bos.”
“In het bos?”
“Ja ik ga naar grootmoeder koekjes brengen in het bos, in het bos.”
“Pas je wel op? Er zijn wolven in Nederland!”
“Wat, wolven? Hier? In het Warnsveldse bos?”
“Dat weet ik niet, maar ze zijn weer in Nederland. Pas dus maar op in het bos”
“Oh okee, eeeh bedankt voor de tip. Waarom bel je eigenlijk?”
“Ik wou je vragen of je mee gaat duiken in Bronsbergen vanavond. Lekker relax een uurtje onder water, daar kom je in ieder geval geen wolf tegen!”
Dat is geen aanbod waar ik lang over na moet denken. Naar grootmoeder koekjes brengen in het bos terwijl er een wolf kan rondlopen is levensgevaarlijk, dat weet iedereen. Dus ik zeg ja tegen het duikaanbod, bedenk wat makkelijks om te koken, regel bij de bakker dat ze koekjes gaan bezorgen bij oma en loop naar huis. Eten, duikspullen pakken en op naar het Bronsbergenmeer. Het verhaal van de wolf in Nederland klinkt nogal ongeloofwaardig, maar dan hoor ik in de auto op het journaal dat het toch echt waar is. Bijzonder.
Vriendin staat al klaar bij het water. We maken onze duiksetjes in orde, trekken de duikpakken aan en plonsen het water in. De watertemperatuur is goed, er zijn veel kleine baarsjes, een paar dikke snoeken en zelfs een paling laat zich aan ons zien. Na een uurtje komen we boven. Omkleden, flessen weer bijvullen bij de duikschool en nog even kletsen en nagenieten in het avondzonnetje. Dan gaat m’n telefoon. Oma zie ik in het scherm staan. Ik pak op.
“Met Henrieke”
“Met je grootmoeder, bedankt voor de koekjes, waarom heb je ze laten bezorgen?”
“Nou oma, er zijn weer wolven in Nederland en dan is het erg gevaarlijk om koekjes bij u te gaan brengen in het bos. Straks heeft u ineens grote oren, grote ogen en grote tanden, daarom ben ik maar even ondergedoken.”
“Kind, wat heb je toch een grote mond…”
Ik schiet in de lach, da’s mijn tekst! En ik krijg acuut medelijden met de wolven die anno 2013 grootmoeders willen eten…

dinsdag 9 juli 2013

Brief aan Máxima; Sprookjes


              Zutphen, dinsdag 9 juli 2013,


Beste Koningin Máxima,

Heeft u het al gehoord? De wolf is terug in Nederland! Geen wolf in schaapskleren of een schattig korenwolfje, nee the one and only echte wolf. Wel hartstikke dood, maar toch, hij is er! Als er één schaap over de dam is volgen er meer... wolven eten schapen dus dat geldt ook vast voor hen. 

Nou weet ik niet wat ze u vroeger in Argentinië hebben wijsgemaakt over wolven, maar ik ken ze alleen uit sprookjes. Wolven eten zeven geitjes, wolven eten roodkapje, wolven zijn levensgevaarlijk bij volle maan, wolven proberen de drie biggetjes op te vreten. Gruwelijk! Maar mijn moeder vertelde me vroeger als ik na het horen van zo'n sprookje niet durfde te slapen: "Kind, het is maar een sprookje, ga maar lekker slapen, hier zijn geen wolven." Nou, mooi wel dus! Wolven komen niet alleen voor in sprookjes, wolven bestaan echt! Prinsessen en gewone meisjes die Koningin worden, die kwamen ook alleen voor in sprookjes dacht ik vroeger...

Maar als wolven en prinsessen niet alleen in sprookjes voorkomen, maar ook echt hier in Nederland rondlopen... wat is er dan nog meer in Nederland? Vuurspuwende draken? Huisjes met zeven dwergen? Bestaan er nog zwavelstokjes? Is er echt iemand die Repelsteeltje heet? Zevenmijlslaarzen, waar kun je die kopen? Een huisje van snoep op Funda? Heksen die kinderen in de kookpot stoppen? Katten met laarzen? Een lamp met een geest erin? Boze stiefmoeders met giftige appels? Spiegels die praten? Rode schoentjes die altijd dansen? Zeemeerminnen onder de waterspiegel? Een keizer met nieuwe kleren? Reuzen met knuppels? Bonenstaken tot in de wolken? Vliegende tapijten?

U bent het levende bewijs dat sprookjes bestaan. Van gewoon meisje naar sprookjesprinses en nu Koningin! Als u me zoekt om te vertellen hoe dat zit... ik ben bij het water, kikkers kussen. Da's vast ook geen sprookje dat er eentje in een prins verandert.

Met vriendelijke groet,
Henrieke Schoonekamp