Koffie
verkeer(d)
Sinas,
aardbeienjam, gel, tandenborstel en koffie. Het boodschappenlijstje is snel
gemaakt, dingen die ik echt niet wil vergeten staan erop. Ik neem nog een slok
koffie, me realiserend dat dit het laatste beetje koffie is wat ik in huis heb.
En dat mijn ogen de volgende ochtend niet echt open zullen gaan zonder eerst
een flinke bak gedronken te hebben. Op de fiets naar de supermarkt, wind tegen,
dus even flink doortrappen. Best lekker met het zonnetje erbij. Aangekomen bij
de supermarkt zoek ik in mijn tas en zakken naar het boodschappenlijstje.
Onvindbaar. Die ligt dus nog op de keukentafel. Erg handig. Ik pak een
winkelmandje en loop de supermarkt in, me ondertussen bedenkend wat ik ook
alweer nodig had. Lopend langs de schappen kom ik er wel achter. Mandje vol,
betalen bij de kassa en met de boodschappen naar huis. Wind mee dit keer.
Thuisgekomen
ruim ik de boodschappen op en spring ik nog even een uurtje op de mountainbike.
Mooi rondje, via de Oude IJsselbrug Zutphen uit en via Brummen en de Nieuwe
IJsselbrug Zutphen weer in. Beetje bezweet kom ik thuis en zet ik de fiets
tegen de gevel. Even douchen en dan de hoogste tijd voor een bak koffie.
Koffie! Dat ben ik vergeten! Ik kijk op de klok, de winkel gaat bijna dicht. Ik
bedenk me geen moment, pak de autosleutels en tegen al mijn principes in ga ik
niet met de fiets maar met de auto naar de supermarkt. Elke seconde telt hier.
Ik kan het mijn medeweggebruikers morgenvroeg echt niet aandoen om zonder
koffie de deur uit te gaan. Levensgevaarlijk. Ik schiet mooi op, ga het net
redden denk ik. En dan ineens, bij de Houtwal, moet ik vol remmen. Een hele
familie ganzen steekt de weg over, van de Berkel naar de Vispoortgracht. Moeder
gans voorop, gevolgd door haar kleintjes. Ze draait haar koppie naar mijn auto,
blaast en sist wat, om dan haar snavel weer de lucht in te gooien en licht
arrogant heel rustig door te lopen. Het werkt wel, alle verkeer stopt voor deze
dappere dame en haar gezin. De tijd loopt ondertussen ook door en ik realiseer
me dat ik de supermarkt niet meer ga halen. Als familie gans eindelijk de weg
overgestoken is rijd ik terug naar huis en prent mezelf in mijn hoofd dat
boodschappenlijstjes gemaakt worden om mee te gaan naar de supermarkt. En bied
ik in gedachten alvast mijn excuses aan mijn medeweggebruikers aan. Misschien
morgenvroeg moeder gans maar voor me uit sturen om de weg vrij te maken…
Henrieke
Schoonekamp
Geen opmerkingen:
Een reactie posten